Role-Playing Game
Role-Playing Games (vaak afgekort tot RPG’s) is een erg breed genre dat zich niet gemakkelijk laat definiëren. Het genre heeft een sterke evolutie achter de rug en heeft zich vertakt in een diversiteit aan games die niet langer gebonden zijn door camerastandpunt, setting en spelmechaniek.
Toch blijft de kern in de meeste gevallen onveranderd. In elke RPG krijgt de speler de controle over een personage of kan hij zelf een personage creëren. Dit personage wordt dan in een spelwereld geplaatst waarin hij verschillende, vaak verhaalgedreven, opdrachten tot een goed einde moet brengen. Dankzij het volbrengen van deze opdrachten doet het personage ervaring op en kan hij verder ontwikkeld worden. Dit wordt geconcretiseerd in de vorm van levels en een aantal statistieken waarin de speler zelf kan investeren, bv. intelligentie of fysieke kracht. De speler kan het personage dus naar eigen wens uitbouwen, wat de immersie en emotionele betrokkenheid vergroot. De immersie en betrokkenheid worden verder versterkt door de invloed die de speler heeft op het verhaalverloop. Tijdens het spel wordt het personage immers geconfronteerd met een aantal situaties waarin hij een beslissing dient te maken. Sommige van deze beslissingen hebben enkel invloed op de uitkomst of beloning van een bepaalde quest terwijl andere van een meer ingrijpende aard zijn en gevolgen kunnen hebben voor het gehele verhaal en spelverloop. In veel gevallen biedt een RPG ook verschillende verhaaleindes aan naargelang de keuzes die de speler doorheen het spel heeft gemaakt. De keuzes in een RPG zijn niet altijd zwart-wit en vaak is het moeilijk in te schatten wat de mogelijke gevolgen kunnen zijn. Dit maakt het voor de speler interessant aangezien er niet steeds een optimale mogelijkheid is. De speler dient dus na te denken over zijn persoonlijke voorkeur en overtuiging en moet van daaruit handelen. De aantrekkingskracht van dit genre ligt in het feit dat de speler daadwerkelijk een rol speelt in de game. Hij beslist in welke richting zijn personage evolueert en hoe deze omgaat met de spelwereld. In dit geval is prestige dankzij snelle reflexen of hoge scores minder belangrijk dan de voorgenoemde emotionele betrokkenheid en immersie. Vandaar ook dat de meeste RPG’s singleplayer games zijn. Een machtig personage uitbouwen die de spelwereld overheerst kan echter ook een drijfveer zijn. RPG-elementen Het concretiseren van ervaring zoals dat in het RPG genre gebeurt, wordt sinds enige tijd ook gebruikt in andere genres als een progressiesysteem die de speelduur van een spel danig kan verlengen. Sommige onderdelen worden immers onthouden van de speler tot hij een bepaald level heeft bereikt. De speler dient dus meer te spelen om meer ervaringspunten te verzamelen en zo te stijgen in level tot hij de gewilde beloning heeft verdient. In Call Of Duty bv. worden verschillende wapens pas ter beschikking gesteld wanneer de speler een bepaalde rang heeft bereikt. Bij jongeren is dit een populair gegeven aangezien dit systeem ook inspeelt op de drang naar competitie. Een hoger level brengt vaak ook een zekere prestige met zich mee. Dit systeem kan echter ook een verslavende werking hebben aangezien de spelers de zich gedwongen voelen om te blijven spelen. Enkele bekende RPG's zijn: - Final Fantasy - Divinity: Original Sin - Mass Effect - The Witcher 3 - Elder Scrolls IV: Skyrim - Pillars Of Eternity - Dragon Age: Inquisition |
Verklarende woordenlijst
Levels (in RPG's of MMORPG's)
In de context van een RPG of MMORPG worden levels als concrete maatstaf gebruikt om bij te houden hoeveel ervaringspunten (of wel experience points of xp) een personage heeft en over welke vaardigheden en eigenschappen hij beschikt. Wanneer een personage dankzij het volbrengen van opdrachten een bepaald aantal ervaringspunten heeft verzameld, kan een level gestegen worden en krijgt hij eventueel nieuwe vaardigheden ter beschikking. Dan begint het verzamelen opnieuw. Een personage van level 40 is dus meestal krachtiger dan een personage van level 5. |
Proudly powered by Weebly